هجوم انبوه ریزگردها در آذرماه

به نام خدا 

دو سه روزی است که شهر سرخس و روستاهای اطراف در محاصره شدید ریز گردهاست ، دید افقی در حد کمتر از سنگ متر داشت،  بطوری که قطار سرخس مشهد نیز توان رفتن نداشت و از حرکت باز ایستاد مدارس وکلاس های حضوری تعطیل شد، وصر فا بصورت مجازی کلاس ها دایر بود، در بعضی گزارشات تلویزیونی خاستگاه اصلی این پدیده را کشور همسایه ترکمنستان می دانستند بعضی به جاهای ی دیگر منتسب می کردند  البته نظر مهندس لالوی شورای شهر به واقعیت نزدیک است ولی قطعا در مرز طبیعی میان دو کشور ایران و ترکمنستان جایی را نمیتوان دید که کانون این ریز گردها باشد .

آنچه مسلم است چرای بیش از حد دام در دوره تعلیف وکشت بی رویه دیمزار در قوم جنوبی سرخس است.  (قوه دهنه ، قوم یکه پسته، قوم حاجی اسماعیل قوم چاله زرد ...) که معروف به اراضی باد کن است.

اراضی موقوفه که هکتاری فلان در قرار داد هایشان به آستان قدس رضوی می دهند ویا عشریه ای املاک آستان قدس رضوی از مردم می گیرد فکر این روزها را نیز باید بکند . البته بنده در دهه هشتاد خطر این پدیده را به آستان قدس رضوی و محیط زیست در ماهنامه محلی سرخس و روزنامه خراسان 1386متذکر شدم.